ΜΕΙΝΕ ΣΠΙΤΙ ΡΕ

-"Μείνε σπίτι", μου λένε, μα οι γείτονές μου έβγαλαν σήμερα τραπεζοκαθίσματα στον κήπο κάτω από το μπαλκόνι μου για να απολαύσουν το υπέροχο της ημέρας, και το μπάρμπεκιου καρβούνιασε σιωπηλά τις μελλοντικές τους ημέρες, αλλά δεν το σκέφτονται -είναι "σε εξωτερικό χώρο"!
-"Να αερίζεις το σπίτι", μου λένε, μα όταν ανοίγω τα παράθυρα η βρώμα είναι αφόρητη αφού οι γείτονές μου άναψαν τα τζάκια τους να κάνουν χαβαλέ με την παρέα τους -αποχαιρετιούνται οριστικά οι ανόητοι αλλά δεν το σκέφτονται -"δε θα μου πεις εσύ τι θα κάνω στο σπίτι μου"!
-"Προστάτεψε τους αγαπημένους σου", μου λένε, και πέρασε ένας μήνας χωρίς να βρεθώ παρέα με τα παιδιά μου, μα οι γείτονες στρίμωξαν ολόκληρη την οικογένειά τους στο αυτοκίνητο και πήγαν εκδρομή -πάνε στο χωριό για να κάνουν το πρώτο μνημόσυνο του παππού και της γιαγιάς, ΜΑΖΙ με τον παππού και τη γιαγιά!

Η καθημερινότητα επιβεβαιώνει τα πιστεύω μου για το ανθρώπινο είδος:
-είμαστε απόγονοι των Ζώων.
-δεν είμαστε η εξέλιξη του ζωικού βασιλείου αλλά η παλινδρόμησή του.
-κατά την διαδικασία "δημιουργίας" μας, χάθηκε το ένστικτο διατήρησης του είδους και της επιβίωσης του εαυτού εις βάρος της περιστασιακής αυτοϊκανοποίησης!
Μάλιστα, σε πολλά άτομα του είδους, η αυτοϊκανοποίηση έγινε μόνιμη ενασχόληση!
Υ.Γ. Εγώ μένω μέσα! Μείνε κι εσύ αδελφέ, μπας κι αγκαλιαστούμε όταν έρθει η ώρα, χωρίς να μετράμε τις απώλειες αναμεταξύ μας!

Δεν είν' ο έρωτας πολύ ωραίος;

Κάτω από τις φωτισμένες μεταλλικές ομπρέλες, καθισμένο στον μώλο, αγκαλιασμένο τρυφερά, ένα ζευγάρι έχει ξεχάσει τον χρόνο, αδιαφορεί για το αύριο και τον περίγυρό του και ΖΕΙ!
Δεν είν' ο έρωτας πολύ ωραίος;

Ακούγοντας τις μαμάδες στην παραλία:

-Μόλις τρύπησες ένα σωσίβιο 30 ευρώ. Πάνε τα τριάντα ευρώ βλαμμένη.
-Είδες πώς σε κοιτάνε οι άνθρωποι; Στο 'χω πει εκατό φορές ότι πρέπει να αδυνατίσεις.
-"Δεν κάνει να φας, γιατί θα μπεις στη θάλασσα. Εγώ τρώω γιατί παίρνω αντιβίωση". "Και πώς θα μπεις στη θάλασσα μαμά;" "Άλλο εγώ, άλλο εσύ"!
-Είδες το παιδάκι που διαβάζει βιβλίο; Εσύ είσαι συνέχεια με το τάμπλετ. Πώς θα πας μπροστά στη ζωή σου;
-"Ολόκληρος άντρας έγινε ο γιος σου". "Τι να το κάνεις; Τεμπέλης είναι. Όλη μέρα στις καφετέριες γυρίζει και για διάβασμα ούτε λόγος"!
------------------------------------------
Υ.Γ.1 Εν κατακλείδι: Όταν η νέα γενιά των γονέων "βαράει κανόνι"!
Υ.Γ.2 Συμπέρασμα: Σε δέκα χρόνια, οι εν ενεργεία ψυχίατροι δεν θα επαρκούν!

Απλοποίηση οδηγιών!

Το σκίτσο το αφιερώνω σε αυτούς που γράφουν τους νόμους (που τροποποιούν κάποιες παραγράφους του Χ προηγούμενου νόμου, που είχε προσθήκες σε κάποια άρθρα του Ψ πιο προηγούμενου νόμου, που καταργούσε λίγα άρθρα του ακόμη πιο προηγούμενου νόμου, κ.λ.π.) με την επισήμανση: "Αν απευθύνεστε σε εμάς, θέλουμε αναλυτική περιγραφή του τι πρέπει να ξέρουμε και όχι κωδικοποιημένες πληροφορίες! Κάποιοι είμαστε παρθένοι (αναγνώστες της νομοθεσίας εννοώ μπρε). Δεν είμαστε όλοι παλιές...😉!!! Έλεος!!!

Δυο μισά vs δύο ολόκληρα

Δεν μπορείς να φτιάξεις ένα πορτοκάλι από δύο μισά πορτοκάλια αλλά μπορείς να παρασκευάσεις έναν καταπληκτικό χυμό από δύο ολόκληρα!

Άμα ρωτάς για μία αγάπη που δεν την νιώθεις...

(Ρέθυμνο! Μπαλκονάτος καφές με θέα! Συνομιλία νεαρού ζευγαριού στο διπλανό μπαλκόνι)
-"Μ'αγαπάς;" ρωτά ο άντρας!
-"Φυσικά!" απαντά εκείνη!
.........
-"Μ'αγαπάς ρε γαμώτο;" ξαναρωτά ο άντρας!!
-"Μα τι σ'έπιασε πάλι; Εννοείται!"
.........
-"Σ'αγαπώ πολύ" δηλώνει ο άντρας!!!
-"Δεν παίζεσαι σήμερα!"

Αυτά ειπώθηκαν μέσα σε ένα 20λεπτο και θέλω να ουρλιάξω στον τύπο να φύγει τρέχοντας αφού φυσικά και δεν τον αγαπάει εκείνη και εννοείται ότι αυτός το 'χει καταλάβει και είναι πασιφανές ότι λίαν συντόμως αυτός θα είναι το καταβαραθρωμένο θύμα και εκείνη ο αγέρωχος ψιθυριστής του παγερού "Αντίο"!!!
Αποφάσισα να κρατήσω το στόμα μου κλειστό, γιατί θα έτρωγα στη μάπα ένα "τι μιλάς εσύ ρε μακάκα;" και δίκιο θα 'χε να το έλεγε ο τύπος αφού, ό,τι κι αν σου λένε οι άλλοι, ο έρωτας είναι και τυφλός και κουφός και συχνά πανίβλαξ!!!
Συνεχίζω το λοιπόν να γράφω τη νουβέλα μου, ρουφώ περιστασιακά τον καφέ μου με τη δέουσα νωχελικότητα και κατασταλάζω στο ότι "άμα φτάνεις στο σημείο να ρωτάς για μια αγάπη, που δεν καταλαβαίνεις την παρουσία της, τότε δεν είναι αγάπη αυτό που λαμβάνεις"!
 

Χρόνος... υποκειμενικός!

Και καθώς ετοιμάζεται να χαθεί κι αυτός παίρνοντας τη λάμψη μαζί του, αναρωτιέμαι πώς γίνεται η ίδια 24ωρη ημέρα να περνά για μερικούς σαν να μην έχει έρθει ποτέ, γι' άλλους γρήγορα, γι' άλλους αργά και για κάποιους βασανιστικά βραδύτατα; Χμμμ...