Πέννες με μπέικον γαλοπούλας και μία Εστέλλα!

Από τη ζωή όλων μας έχει περάσει μια (ή ένας) Εστέλλα, γι' αυτό κι εγώ πίνω την Εστρέλλα μου, προς ανάμνηση της εκάστοτε Εστέλλας, και, για να μη πέσει βαριά στο στομάχι μου, τη συνόδεψα με δύο πιάτα πέννες, τις οποίες, για να μη ζηλέψουν και ρουφήξουν την μπύρα μου, τις κάλυψα με μπέικον γαλοπούλας που το τσιγάρισα στο γνωστό πλέον λαδοβουτυρόσκορδο και το έσβησα με μπόλικο ούζο!!! ΜΑΓΕΙΑ!!! Enjoy!
Υ.Γ.1 Ποια είναι η Εστέλλα; Χμμμ...μόνο για τη δική μου μπορώ να σου πω, για τον/την δικό/ή σου θα μου πεις εσύ αφού διαβάσεις το "Μεγάλες προσδοκίες"! Δες την ταινία τουλάχιστον αλλά να ξέρεις ότι στις ταινίες και στα βιβλία το end είναι πάντα happy...καμμία σχέση με την πραγματικότητα δηλαδή!
Υ.Γ.2 Η μπύρα προφέρεται "Εστρέγια" αλλά την έκανα "Εστρέλλα"...ποιητική αδεία!!!

Κοτόπουλο με μελιτζάνες

Ημέρα καύσωνα οπότε πού διάθεση για πολύωρο μαγείρεμα! Άλλωστε στο μπαλκόνι έχει δροσιά και δεν πρέπει να χάνουμε την ευκαιρία για μπαλκονάτη περισυλλογή! Αλλά επειδή την γαλήνη, που απαιτεί η περίσκεψη, θα την διέκοπταν τα γουργουρητά της μπάκας, έριξα σε κατσαρόλα λεπτοκομμένο, τσιγαρισμένο (και σβησμένο με ούζο) φιλέτο κοτόπουλο μαζί με ψιλοκομμένη μελιτζάνα και ντοματοχυμό, και το συνόδευσα με γιαούρτι! Απλό και απλά...ΜΑΓΙΚΟ!!! Χρόνος...20 λεπτά! Enjoy!
Πάω στο μπαλκόνι να ρεμβάσω!!!

Κιμάς χωρίς κόκκινο!

Επειδή το κόκκινο ξεχειλίζει στο μυαλό μου και στην καρδιά μου από την ημέρα που άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο, είπα να βράσω τον κιμά σε ουίσκι αρωματισμένο με λεμονοκρεμμυδοσκορδομάιντανο και να τον φάω άσπρο! Δικαιώθηκα αν και αυτό δεν αναιρεί την πεποίθησή μου (το δόγμα μου) ότι χωρίς λίγο κόκκινο τίποτα δεν πάει καλά!!!
Enjoy!

Γερούν Dice-εεε-Bloom

Δεν ήξερα τι να σερβίρω ως συνοδευτικό (on the side, όπως λένε οι Τραμπιανοί, παραδίπλα, όπως λέμε οι νότιοι). Δόξα να 'χει, μίλησε ο βοστρυχοκόμης ο Dice-εεε-Bloom, τον σκέφτηκα (θεός φυλάξοι) και μου 'ρθε στο μυαλό ο πουρές, και μάλιστα ο λαπαδιασμένος. Αν ήταν άλλος θα τον έλεγα "ζηλιάρη άντρα" αλλά είναι αυτός, οπότε δεν του ταιριάζει ο σύνθετος χαρακτηρισμός, εκτός ίσως από το "ζηλιάρης" αφού φθονεί τους νότιους που τα λεφτά μας, όπως είπε, τα γλεντάμε σε γυναίκες και ποτά (κάποιοι) ή με τη γυναίκα μας σε ποτά (κάποιοι άλλοι)! Και προκειμένου να τού την σπάσω τού ψηφοφαλιρισμένου, καλπομαυρισμένου βοστρυχοκόμη, με σέρβιρα πορτογαλέζικο σολωμό και θα τον καταπιώ συνοδεία ισπανικής μπύρας, ενώ τα τέκνα μου θα απολαύσουν ελληνικότατα σουτζουκάκια συντροφιά με μαλτέζικο τυρί και μεταναστευμένες μουσουλμανικές πίτες. Ο νότος σηκώνει (προς τον βορρά) το μεσαίο του δάχτυλο σήμερα (στο τραπέζι μου, τουλάχιστον)!
Υ.Γ. Ξέχασα!!! Το μαρούλι είναι σισιλιάνικο και οι διαθέσεις μας από αυτές που δεν γερνούν...got it Γερούν? Τράβα παραδίπλα επιτέλους να βοσκήσεις τουλίπες!
Enjoy (life)!

Επιδόρπιο... "Θρυμματισμένες προσδοκίες"!

Ώρα για επιδόρπιο! Εγώ το 'φτιαξα, εγώ το βαφτίζω! "Θρυμματισμένες προσδοκίες"!!!
Πάρε μπισκότα μικρή αρκουδίτσα (πτι-μπερ ντε, όλα θα σου τα λέω;), θρυμμάτισέ τα, τρυφερά σαν να είναι προσδοκίες που σου τις κάνουν κομματάκια, και άπλωσέ τα σε μπολ, διάφανο σαν ανιδιοτελή συναισθήματα (απ' αυτά τα ρομαντικά, που τα νιώθεις ενώ δεν έχεις να περιμένεις τίποτα απολύτως). Στη συνέχεια πάρε ένα τηγάνι (αντικολλητικό -μη γίνει το γλυκό σαν κολλημένα μυαλά) για να φτιάξεις το όνειρο, αφού τα όνειρα και οι προσδοκίες συνταιριάζουν άψογα. Βάλε βούτυρο γιατί είναι γνωστό ότι τα όνειρα κάνουν κακό στην (ψυχική) υγεία, ρίξε μαύρη ζάχαρη (καμία σχέση με τη μαύρη πέτρα που αρνείσαι να ρίξεις), και απίθωσε απαλά φετούλες μπανάνας που θα τις κόψεις από τις μπανανιές της παραλίας (εκείνης που λιάζεστε με την καλή σου στο όνειρό σου ντε) και σβήσε με λίγη καλούα για να δώσεις τον τόνο της αποδιοργανωτικής "ζάλης" του έρωτα! Τα αφήνεις να καραμελώσουν και τα προσθέτεις στο μπισκοτότριμμα! Λίγη σαντιγούλα θα δώσει την κατά συνθήκη ψευδή χαριτωμενιά "όλα καλά" για να ξεγελάσεις τη ματιά σου και τους γύρω σου (αυτούς που δεν σε ξέρουν καλά τέλος πάντων)!!!
Enjoy (life)!

Ούτε για την κουζίνα ούτε για την κάλπη!

Όπως εγώ σιχαίνομαι τα κόμματα της μεταπολίτευσης, κάποιοι σιχαίνονται τον ρεβυθοπατατοπουρέ! Εγώ αυτά τα δύο τα ταυτίζω, γιατί η όψη τους είναι εμετική ενώ το αποτέλεσμα προκαλεί μακροχρόνια δυσπεψία και πολλά άλλα δυσάρεστα για τους τριγύρω παρατηρητές! Όταν όμως είσαι μέσα, τρως, τρως, τρως και δεν θες να σταματήσεις! Σκέφτηκα να το παίξω μήτσους και τάκης και να στολίσω το κόμμα-ρεβυθοπατατοπουρέ με κομματάκια από απάκι κρητικοανεξάρτητης προέλευσης, τυλιγμένα με μαυρομπλέ απόχρωσης (ήτοι μελιτζανί) συνεργάτες, τους οποίους, για να μην γίνει αντιληπτή σε όλη της την έκταση η ακραία τους πνευματική πικρίλα, τους κάλυψα με σάλτσα από φέτα Βρυξελλών, κρέμα δρακουλεσκουονείρωξης και τηλεοπτικό σκούζων μαϊντανό! Πήρα τις ντοματούλες, που θα πετούσα στα ρετουσαρισμένα αντιπολιτευτικά πρόσωπα που βουτούσαν το κεφάλι στον πατατορεβυθοπουρέ και ξεχνούσαν να το βγάλουν! Θα τις πέταγα αν τα πρόσωπα αυτά άξιζαν τον κόπο, αλλά επειδή ΔΕΝ, τις άπλωσα στο εγχείρημά μου! Το αποτέλεσμα ήταν μια αθλιότητα, που την πέταξα στα σκουπίδια, και θα το πέταγες κι εσύ στα σκουπίδια, μολονότι οι δημοσκοπήσεις θεωρούν ότι προηγείται σε γεύση τού πρώτη-φορά-λαϊκό-πιτογυρο-μενού κατά 16 ποσοστιαίες μονάδες, γεγονός που δεν με εκπλήσσει αφού ουδέποτε οι δημοσκόποι δεν είχαν ιδέα από κοινή γεύση και λογική! Κι όπως λέει κάποιος που πάσχει από εκλογοονειρώξεις: "τίποτα, τίποτα, τίποτα"! "Χάλια μαύρα" προσθέτω εγώ και κλείνω την TV μου για να αγκαλιάσω την καλή μου ώρα και στιγμή!
Υ.Γ. Dude, μην το δοκιμάσεις ούτε στο σπίτι ούτε στην κάλπη!

Μουζάκας!!!

Την καλύτερη ψυχοθεραπεία την κάνεις στο ντιβάνι (έτσι λένε όσοι ξέρουν), τις καλύτερες συζητήσεις τις κάνεις με το ταβάνι (έτσι λέω εγώ που το ξέρω), το "σεξ των πενηνταφεύγα", το "σεξ με το πάσο σου" δηλαδή, το κάνεις τ'ανάσκελα (έτσι λένε, εγώ πού να το ξέρω), οπότε...εμπνεύσου: πάρε όποια λαχανικά βρεις μπροστά σου, τσιγάρισέ τα (απαλά και τρυφερά όμως κι όχι έντονα και ανήλεα όπως σε τσιτσιρίζει η δικιά σου), στράγγιξέ τα για να τους βγάλεις το λάδι (ΑΚΡΙΒΩΣ όπως σου βγάζει το λάδι η δικιά σου) και ξάπλωσέ τα σε πυρέξ. Μπορείς να ξαπλώσεις τα ταιριαστά μαζί, το κάθε είδος ξεχωριστά δηλαδή, το 'να πάνω στ' άλλο, σαν να είσαι ρεσέψιονιστ πολυόροφου ξενοδοχείου ημιδιαμονής, ή να τα μπερδέψεις όλα αναμεταξύ τους, σαν να διοργανώνεις... ουζοπάρτι! Μετά ρίξε και τον κιμά σου, τον σβησμένο με καλό κόκκινο κρασί, και την μπεσαμέλ σου και ψήσ'το αργά...πώς σου ψήνει το ψάρι στα χείλη; Κάπως έτσι αλλά με σύνεση όμως, αυτοσυγκράτηση και τρυφερότητα (πάντα)! Όταν το χρώμα γίνει όπως το χρώμα της δικιάς σου μετά τις πενήντα συνεδρίες σολάριουμ βγάλε το πυρέξ, άσε το να κρυώσει λιγουλάκι (όσο την περιμένεις με λαχτάρα να τελειώσει το μπάνιο της-εντάξει, όχι και τόοοοσο πολύ) και σέρβιρε!
ΤΙΡ για την μπεσαμέλ: Μην πετάς το κοσκινισμένο αλεύρι κατευθείαν στο ζεστό γάλα! Προτίμησε να λιώσεις βούτυρο και να το ανακατεύεις σιγά σιγά με το αλεύρι και πρόσθεσε το γάλα στο τέλος!

Μπριζόλα με σπαγγέτι

Σιγά μην πήρε ο Δημιουργός παΐδι αντρικό για να φτιάξει τη γυναίκα! Για εξοικονόμηση υλικών θα έφτιαχνε πρώτα τη γυναίκα, θα διαπίστωνε ότι τα καταφέρνει μόνη της και δεν θα 'φτιαχνε τίποτε άλλο! Το πολύ πολύ να έφτιαχνε έναν άντρα από κάποιον κάλο, από κάποιο καρούμπαλο, από κάνα "ψωμάκι", από κάτι περισσευούμενο τέλος πάντων, για να υπάρχει κι ένα κατοικίδιο στη σπηλιά της θηλυκιάς, για να την διασκεδάζει όταν εκείνη δε θα 'χε πονοκέφαλο, περίοδο, τα ορμονονεύρα της και πάει λέγοντας! Δεν κάνουν μόνο οι άνθρωποι απερισκεψίες όπως βλέπεις dude! Το λοιπόν, next time σβήσε την μπριζολίτσα σου με σκορδόκρασο και δεντρολίβανο κι άσε την να βράσει για λίγο στο ζουμάκι! Νοστιμιά ανυπέρβλητη σε λέω! Ανώτερη από το μήλο που πήγε και δάγκωσε ο πρόγονός μας, σε μια προσπάθειά του να αποδείξει ότι τα αρσενικά πρώτα γευόμαστε και μετά μπορεί και να σκεφτόμαστε!
Καλή μας όρεξη!

σολωμός με επίγευση δυόσμου

Ο σολωμός, λένε, έχει βαρέα μέταλλα και πρέπει να τον αποφεύγουμε, αλλά ας μου το 'λεγαν προτού τον αγοράσω! Άλλωστε έχω φάει διάφορα βαριά κι αχώνευτα τον τελευταίο χρόνο, που τι να μου πει ο σολωμάκος!
Θα σου πρότεινα να τον σωτάρεις παρέα με πιπεριές, να τον σβήσεις με σκορδόκρασο και να ξαπλώσεις πάνω του δυόσμο, (αφαίρεσέ τον στο τέλος), ο οποίος δυόσμος αφήνει μια ενδιαφέρουσα επίγευση...κάτι σαν να έχεις κολατσίσει μοχίτο με μαχαιροπήρουνο!
Καλή μας όρεξη dudes!

Η διαπλεκόμενη στραπατσάδα σου

Διαπλέκεις πονηρά αυγά με ρομαντικές (και άρα εύκολα διαχειρίσιμες) ντομάτες, και προσθέτεις λίγο μαϊντανό για να δώσεις χρώμα στην πονηράδα σου. Απαραίτητο το αλατοπίπερο. Τελειώνεις με μεγάλα κομμάτια φέτας, ως δόλωμα για να προσελκύσεις οπαδούς, και η διαπλοκή σου είναι έτοιμη! Enjoy!

Σολωμός...κοκκινιστός!

Όπως αντιλαμβάνομαι, από τις (γυναικείες) αδικαιολόγητες αντιδράσεις έκπληξης στο γεγονός ότι μαγειρεύω, εσύ αρσενικέ dude δεν κάνεις τίποτα απολύτως εκτός, ίσως, πολύ αμφιβάλλω, από το να ψήνεις καμμιά μπριζόλα τις Κυριακές ή να συνομιλείς με τον ντελιβερά! Τσιγάρισε βρε μαμώτι σου το φιλέτο σολωμού ή όποιου άλλου ιχθύος θέλεις σε βουτυρόλαδο, ρίξε σκόρδο, ψιλοκομμένη φρέσκια ντομάτα, ρίγανη, μαϊντανό κι αλατοπιπεροζαχαρίτσα, αναποδογύρισε το φιλέτο στη σάλτσα και σε δέκα λεπτά το φαγάκι σου είναι έτοιμο!
Υ.Γ.1 Για μέγιστη απόλαυση, φρόντισε την ώρα που τρως τα εμφανή λευκά κυβάκια σκόρδου να αναπολείς τις λευκές-ευτυχισμένες στιγμές της ζωής σου! Εγώ έβαλα και κρουτόνς γιατί θέλω να μου 'ρχεται και κάνα τραγανό αναμεταξύ της μαγευτικής κρεμώδους υφής του γεύματος. Να βάλεις κι εσύ! Η ζωή δεν είναι μόνο μαλακή και γεμάτη λευκές στιγμές αλλά έχει και τα σκληρά της, που με τον καιρό μαλακώνουν και τα καταπίνεις χωρίς να κινδυνεύεις να σπάσεις τα δόντια και τα μούτρα σου!
Y.Γ.2 Λατρεύω τον σολωμό! Αυτός είναι ο καλύτερος που έχω φάει ως σήμερα! Μανχατανέζοι σεφ...σας έφαγα λάχανο!😜
Υ.Γ.3 Εnjoy!

Μπισκότα με καραμελωμένα μήλα

Καλά ρε, για ποιον με πέρασες; Θα σου έκανα το τραπέζι χωρίς να σε σερβίρω ένα επιδόρπιο; Έλεος ρε dude! Tο λοιπόν -υπόθεση δεκαπενταλέπτου: Βούτυρο στο τηγάνι, λιώνει, καστανή ζάχαρη, λιώνει, ξυλαράκι κανέλα και μικροί κύβοι μήλου και χυμός μισού λεμονιού, ανακατεύεις, μισό ποτήρι ουίσκι, πίνει το ζουμί, μπισκότα πτι-μπερ σε ποτήρι, από πάνω το περιεχόμενο του τηγανιού κι από πάνω παγωτό!
Άιντε γεια σε λέω! Καληνύχτα δε σε λέω ακόμη...θα σου πω αργότερα!
Υ.Γ. Φτιάξ' το κι όταν το τρως εγώ θα 'χω λόξυγκα αλλά χαλάλι σου ρε καρντάσι!Υ.Γ.2 Ευχαριστώ για τη φωτογραφία τον συνεργάτη μου (το άλλο μου εγώ εννοώ ε; Μην παρεξηγηθούμε κιόλας ότι τραλαλά τραλαλόμ και κλείσουμε... πόρτες! 😂)

Ταλιατέλες με γιαούρτι

Η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις dude και, επειδή προσφάτως άφησα το καβούκι μου και τα 'χω εντελώς και πλήρως κι ολότελα χαμένα, προσπαθώ να προσαρμοστώ σε αυτές τις αντιθέσεις μπας και σταματήσω να θέλω σκούντημα για όλα (😉). Γι' αυτό τρελλαίνομαι όταν το ξινό του λεμονιού ερωτοτροπεί στη γλώσσα μου με το γλυκό του καραμελωμένου κρεμμυδιού, όταν στον ουρανίσκο μου ξαπλώνει το λιωμένο σκορδάκι, που έχει βράσει μέσα σε λευκό κρασί, και το πλησιάζει παιχνιδιάρικα ο λεπτοκομμένος μαϊντανός! Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τη βουτυράτη αίσθηση των ταλιατέλων που παραμένει και χαμογελάει μαζί μου καθώς σκανδαλίζεται από το τρυφερό άγγιγμα της τριμμένης κεφαλογραβιέρας. Κι όλα αυτά, ζεστά ζεστά (προφανώς λόγω της συνεύρεσής των!!!), να αντιπαραθέτονται με το δροσερό ξινούτσικο του γιαουρτιού!
Άιντε καλά! Αν δεν έχεις φαγητό τράβα και φτιάξ' το -τα υλικά στα είπα όλα! 20 λεπτά μου πήρε!

Κριθαρότο ΟΝΝΕΔούλης:

Όταν επανιδρύεις την άνεργη νεολαία σου, κι επειδή δεν έχεις το ήθος να την κοιτάξεις στα μάτια και να παραδεχτείς ότι έβαλες κι εσύ τη χερούκλα σου για να είναι άνεργη, πρέπει να "μαγειρέψεις".
Βάζεις λαδάκι, απαραίτητο για κάθε πόνο, και ρίχνεις κρεμμύδι για δύο λόγους: γιατί χρειάζονται (επικοινωνιακά) τα ψεύτικα δάκρυα και γιατί η γλυκειά επίγευση είναι το αναγκαίο "σου χρυσώνω το χάπι". Πρόσθεσε και λίιιιγο βουτυράκι γιατί το χάπι είναι μεγάλο σαν υπόθετο, δύσκολα καταπίνεται και πρέπει να το κάνεις να γλυστράει. Ρίξε μέσα χούφτες συνέδρων, εεε κριθαριού ήθελα να πω, για να τους σκληροπετσιάσεις και να μη σου γίνουν περαιτέρω λαπάδες! Πρόσθεσε ζωμό κότας. Η κοτίσια πινελιά είναι απαραίτητο να ενσωματωθεί στους σύνεδρους, εεε στο κριθαράκι ήθελα να ξαναπώ, γιατί θα αναδυθεί στην επιφάνεια όταν οι σύνεδροι μπουν στη βουλή, ή το κριθάρι μπει στο πιάτο, πες το όπως θες, και θα πρέπει να είναι υπάκουα κο κο κο και διαθέσιμα να καταποθούν κατά τις ορέξεις σου. Ρίξε λίγο κρασί για να πετύχεις την απαιτούμενη επίπλαστη ευφορία. Το κρασί να είναι ακριβό και λευκό, κρασί του πρώτου ραντεβού δηλαδή κι όχι κοκκινέλι α πα πα! Ανακατεύεις. Μην ανακατεύεις πάρα πολύ, αφού τα φιλόδοξα κριθάρια συγκρούονται μεταξύ τους ούτως ή άλλως καθώς βράζουν στο ζουμί τους και το καθένα προσπαθεί να βγει στην επιφάνεια. Πρόσθεσε μαϊντανό για να ενσωματώσεις στην ψυχοσύνθεση των κριθαριών το αναμφισβήτητο γεγονός "ο μαϊντανός πάει παντού και αν θες να είσαι παντού να γίνεις μαϊντανός". Τελειώνεις με επιπλέον βούτυρο και μπόλικο τυρί για να "δέσεις" το ετερογενές μίγμα και να του δώσεις μια ομοιογενή εικόνα, γιατί αυτή η οπτική απάτη θα σου δώσει τη δυνατότητα να πεις στο μίγμα σου "είστε ένα, στηρίξτε με, μπεεεεε"!
Enjoy!

Γλώσσα με πατάτες στο φούρνο

Στρώνεις (ψιλοκομμένες) τις πιο χοντρές από τις πατάτες που έχεις κάνει στη ζωή σου, τις μεθάς με κρασί (για να ζαλιστούν αυτές και να σταματήσουν να ζαλίζουν εσένα), τις γυαλίζεις με βουτυρόλαδο για να καταπωθούν πιο εύκολα οι αχώνευτες, τις ραντίζεις με λεμόνι (μολονότι οι "πατάτες" είναι ξινές από μόνες τους) και τις σιγοψήνεις! Σε 20 λεπτά τις καλύπτεις με μελιτζάνες έχοντας βέβαια επίγνωση ότι οι "πατάτες" σου θα είναι πάντα εκεί για να καθορίζουν τη γεύση-ωιμέ, δεν γλυτώνεις απ' αυτές!
Ψήνεις άλλα δέκα λεπτά και απιθώνεις τα φιλέτα της γλώσσας που δεν βάζεις μέσα σου όταν θες να πεις ψέμματα αφού οι αλήθειες λέγονται με λίγες λέξεις και αποδεικνύονται με λίγες κινήσεις ουσιαστικές και ουχί φανφαροειδείς του εντυπωσιασμού!
Μουσταρδοάλειμμα, άνηθος, αλατοπίπερο ζωής (ποιο είναι αυτό άραγε;) και πιες κι ένα διπλό μακιάτο μέχρι να ροδίσουν (από ντροπή) οι γλώσσες σου οι διχαλωτές!
Enjoy!

Χυλοπίτες με σολωμό

Μπορείς να νιώσεις σαν τον Σολωμό -μπερδεμένος στις χυλόπιτες! Σε αυτήν την περίπτωση να μη ρίξεις τη βότκα στην κατσαρόλα αλλά να την πιείς για να ξεχάσεις!
Μπορείς όμως να νιώσεις σαν τις χυλόπιτες -σε ρίχνουν από δω κι από κει σε φάτσες αδιάφορες! Όμως και πάλι πρέπει να πιεις τη βότκα για να ξεχαστείς!
Αν κάνεις την παπαριά και νιώσεις σαν το σκορδάκι, θα σε ξεχάσει χωρίς να χρειάζεται να πιεί ούτε μια σταγόνα βότκα!
Χμμμ... καμμιά εκδοχή δε μου αρέσει από τις τρεις, γιατί προτιμώ να ρίχνω τη βότκα στην κατσαρόλα απολαμβάνοντας το ουίσκι μου (επειδή το γουστάρω και όχι για να ξεχαστώ αλλά ούτε για να ξεχάσω)!
Σε συμβουλεύω να νιώσεις σαν τον άνηθο -δίνεις χρώμα και γεύση! Κάνεις τη διαφορά ρε dude, προσθέτεις το κάτι τις το παραπάνω! Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα σε καταναλώσουν και θα λησμονηθείς, όπως καθετί συνηθισμένο, χωρίς να μείνει ξοπίσω σου μια αδρή, έστω, ανάμνηση της επίγευσής σου!
Εnjoy!

Πώς να... γεμίζεις τα κενά!

Στα...σαλτσοειδή να προτιμάς σωληνωτά μακαρόνια, που έχουν κενό μέσα τους για να ρουφούν τη σάλτσα και να νοστιμεύουν!
(Μη νομίσεις ότι οι κενοί άνθρωποι μπορούν να γεμίσουν με κάτι-χαμένη υπόθεση είναι!)
Αν όμως είσαι "γεμάτος" και μυρίζεσαι "σάλτσα" σε κάποιους τριγύρω σου, μην είσαι "συμπαγής" και ανελαστικός βρε dude! Aνοίξου λίγο, φτιάξε λίγο χώρο μέσα σου κι ετοιμάσου να τον "γεμίσεις" -μόνο κερδισμένος θα βγεις!
Enjoy!

Μοσχαράκι λεμονάτο με σπαγγέτι!

Το χαριτωμένο- γούτσου γούτσου μοσχαράκι δεν είναι καθόοοολου απαιτητικό! Θέλει μόνο ολιγόλεπτο πέρασμα από λαδοβουτυράκι για να πάρει χρώμα (αληθοφανές και ουχί solarium-like), λίγο σκόρδο για να δεις πόοοοσα αντέχει η καλή σου για χάρη σου, φρέσκο μαϊντανό (γιατί εξακολουθεί να πηγαίνει παντού και δεν έγινε "πρώην μαϊντανός" βλέπε Άδωνη), και κάτι ξινό! Αν είσαι στριφνός και όλα σου βρωμάνε κι όλα σου ξινίζουν βάλε ξύδι-μόνο αυτό σου πρέπει- διαφορετικά ρίξε λεμόνι! Κι όπως η κοιλιά σου είναι πλέον μία φέτα, κόψε και μια κομμάτα φέτα γιατί ταιριάζει μούρλια με το γούτσου γούτσου μοσχαράκι...τόσο πολύ ταιριάζουν που τα ζηλεύω και ψάχνω να βρω κι εγώ τη δική μου φέτα! Μμμμμμουουουου...καλή όρεξη dude!

Τα γιουβαρλάκια της μαμάς (μου)!

Λες και δεν ξέρω ότι θα τα νοσταλγήσεις τώρα που θα τα δεις! Χα! Αφού τα έφτιαχνε η μαμά σου βρε αλλά η καλή σου δεν! Διάβασε λοιπόν για να μάθεις και να της αποδείξεις επιτέλους το: "Δε σε έχω ανάγκη μαναράκι μου! Μπορώ και μόνος μου να φτιάξω τα γιουβαρλάκια μου"! Πρόσεξε dude! Μην επεκταθείς πολύ στο σε πόσα άλλα δεν τη χρειάζεσαι γιατί και ψέμματα θα πεις και σε βλέπω να κοιμάσαι στον καναπέ για κάνα δίμηνο! Το λοιπόν: Σε μισό κιλό κιμά από μοσχάρι, (θα μάθεις για τα μοσχάρια αν παρατηρείς προσεκτικά γύρω σου καθώς περπατάς στην πόλη), ρίχνεις 8-9 μεγάλες κουταλιές ρύζι, εγώ βάζω καρολίνα γιατί δεν λαπαδιάζει εύκολα-αρκετοί λαπάδες ζουν ανάμεσά μας, πετάς μέσα και το αυγό, που ευχαρίστως θα πετούσες στα μοσχάρια και στους λαπάδες που σου είπα πιο πριν αν το θυμάσαι αλλά τα γιουβαρλάκια χρειάζονται το αυγό για να δεθούν μεταξύ τους όπως το χρήμα δένει το εικοσιπεντάχρονο καλλίγραμμο μοντέλο-να το πιεις στο ποτήρι- με τον εξηνταπεντάρη χοντρομπαλά. Φυσικά δεν ξεχνάς να βάλεις μαϊντανό -να βάλεις κουμουτσακομαϊντανό καθότι αυτός, ο κουμουτσάκος-θεός φυλάξοι- είναι ο τηλεοπτικός μαϊντανός της εποχής και τα λαχανικά πρέπει να είναι εποχής! Άιντε, ρίξε και ένα μικρό κουταλάκι βουτυράκι για να τιμήσουμε και τους βουτυρομπεμπέδες και να κλείσει η τριάδα της απελπισμένης σοβαρής γυναίκας (μοσχάρια, λαπάδες, βουτυρομπεμπέδες). Ζυμώνεις δυνατά και πολύ και πλάθεις μπαλάκια μεγάλου μεγέθους σαν αυτά που τα αρσενικά θα θέλαμε αλλά δεν! Τσιγαρίζεις σε φρέσκο ελαιόλαδο και παρθένο -καμμιά σχέση με τη μοντέλα- κρεμμύδι και σκόρδο και ρίχνεις μπόλικο νερό, σαν αυτό που γεμίζει το ποτήρι που σου είπα πιο πριν και αυτό μάλλον δεν το θυμάσαι γιατί φανταζόσουν πώς να είναι το καλλίγραμμο εικοσιπεντάχρονο μοντέλο. Αφήνεις τα υγρά να βράσουν και γλυστράς τα πλασμένα ρυζοκεφτεδάκια μέσα του, αργά και προσεκτικά σαν να ερωτοτροπείς με το μοντέλο! Ραντίζεις με μπόλικο αλατάκι που το ρίχνεις με αγάπη και με σύνεση σαν να στρώνεις ροδοπέταλα στο κορμί της μοντέλας (ή μιας συνομήλικης κοπέλας) -η σύνεση είναι απαραίτητη για να μη γίνει η καλή σου σαν πάτωμα σκυλάδικου και να μη αποκτήσει το φαγάκι σου γεύση ίδια με αυτή του Αιγαίου πελάγους -αυτό σου έλειπε, αρκετά πελαγωμένος είσαι από μόνος σου. Όταν θα έχεις βράσει στο ζουμί σου ρίχνεις στο κατσαρολικό μπόλικα κομμάτια φέτας και... enjoy! Υ.Γ. Μην ξεχάσεις να στίψεις λεμόνι! Δώσ' της να καταλάβει! Εεεε...συγνώμη, "δωσ' του να καταλάβει" ήθελα να πω αλλά, βλέπεις, γλώσσα λανθάνουσα...

Γλώσσα με μαρούλι στο φούρνο

Κι επειδή σήμερα μου βγήκε η γλώσσα, πήρα την κυκλαδίτικης τεχνοτροπίας "γλώσσα δε βάζω μέσα μου" και την πασάλειψα με θρακιώτικη μουστάρδα "Hell man's love", ώστε να προκύψει μια "γλώσσα που κόκκαλα τσακίζει". Ανακάτεψα "με φαρμάκι ποτισμένο" μαρούλι Αττικοβοιωτίας με άνηθο-με πότισες φαρμάκι-Πελοποννήσου και ξέσμα λεμονιού από τον μακεδονικό μου κήπο κι έστρωσα το πράσινο χαλί. Αλατοπιπέρωσα τη γλώσσα που κόκκαλα μπλα μπλα, για να τη μετατρέψω σε "γλώσσα λανθάνουσα αλήθεια λέει", που μου είναι ιδιαίτερα οικεία, γιατί η δικιά μου γλώσσα, που κατάγεται από τη Μαγνησία, πάντα λανθάνει αρνούμενη να τσιλιμπουρδήσει με την ηπειρώτικη φαιά μου ουσία προτού ξετυλίξει τις αρετές της, και την απίθωσα με περισσή τρυφερότητα, ωσάν να ήταν θηλυκιά (μπα δε θα σου πω ποια θηλυκιά θα ήθελα να ήταν), στο πράσινο, μαλακό υπόστρωμα. Την έψησα αργά για 20 λεπτά, ίσα να πιει τους ζωμούς τού έρωτά της με τη μουστάρδα "what the hell?", ή όπως αλλιώς τη λένε τη μουστάρδα που δεν τη θυμάμαι τώρα γιατί την έβαλα στην αρχή και, ως γνωστόν, δε θέλω να θυμάμαι τα πριν αλλά να ασχολούμαι μόνο με τα τώρα και με τα αργότερα. Το αποτέλεσμα είναι μαγικό...πώς λέμε "με μάγεψε το βλέμμα της"; ...ε, κατά τι λιγότερο, γιατί σαν το βλέμμα της τίποτα -ποιανής καλέ;