Ανύπαρκτη η έννοια του επιχειρηματικού ρίσκου!

Λυπάμαι που τόσα χρόνια δεν μετέτρεψα την οικογένειά μου σε ανώνυμη εταιρεία! Θα έπαιρνα δάνειο για το ξεκίνημα, δάνειο για να πληρώσω το αρχικό δάνειο κι άλλο δάνειο για την αποπληρωμή του προηγούμενου δανείου και πάει λέγοντας, κι όσα αποταμίευα, θα τα έβαζα στον προσωπικό μου λογαριασμό -καμμία σχέση με την οικογένεια Α.Ε.- κι όταν, αν και εφόσον, τα έκανα μαντάρα με τα δάνεια, θα δήλωνα πτώχευση, δε θα αποπλήρωνα κανένα δάνειο και θα συνέχιζα να ζω ως άρχοντας αποδίδοντας την αποτυχία μου όχι στις μαλακίες μου αλλά στην κακή αύρα της συζύγου, στην εφηβεία των παιδιών, στις απαιτήσεις της γκόμενας, στα capital controls κ.λ.π.
Υ.Γ. Ο νόμος λέει "δηλώνω πτώχευση" και όχι "δηλώνω φτωχός" όπως θα ήταν το λογικό!
Υ.Γ.2 Ζήτω το κεφάλαιο, ζήτω οι κανόνες του εμπορίου, ζήτω στους πτωχευμένους πλην πάμπλουτους επιχειρηματίες, ζήτω κι ο "Μαρινόπουλος" με τα αξιοθρήνητα καταστήματά του (δυο φορές μπήκα και δε θα ξαναπατούσα ούτε με παρακαλετά).
Υ.Γ.3 13 χιλιάδες εργαζόμενοι του "Μαρινόπουλου" θα ζητούν εργασία, 40 εκατομμύρια οφειλές θα ζητούν τα ασφαλιστικά ταμεία -μάντεψε ποιος θα τα πληρώσει- κι εγώ...τι ζητάω? Τι ζητάω? Μια ευκαιρία στον παράδεισο (που θα πάνε φέτος διακοπές οι Μαρινόπουλοι) να πάω!