Ψυχίατροι-πόπολο: σχέση...ζωής!

Οι ψυχίατροι είναι σαν τις εγκυκλοπαίδειες. Ξέρουμε ότι κάπου υπάρχουν, όταν τις χρειαστούμε βαριόμαστε να τις ψάξουμε (και ανατρέχουμε στο google) και όταν μας γίνουν απαραίτητες ενδέχεται να καταφύγουμε σε αυτές!
Οι ψυχίατροι, στη χειρότερη περίπτωση, θα έπρεπε να είναι σαν τον τοίχο μας στο facebook: Οποιαδήποτε παπαριά κάνουμε να τους την ανακοινώνουμε και να περιμένουμε το σχόλιό τους!
Οι ψυχίατροι, στην καλύτερη περίπτωση, θα έπρεπε να είναι σαν τον αυτόματο διορθωτή κειμένου στο κινητό μας! Έτσι, θα τους είχαμε ΠΑΝΤΑ δίπλα μας, θα ήταν κυριολεκτικά η προέκταση του εαυτού μας, και θα προλάβαιναν να διορθώνουν την όποια παπαριά πάμε να κάνουμε την ώρα που πάμε να την κάνουμε, εκτός κι αν δεν χρησιμοποιούμε σωστά τον διορθωτή κειμένου!
Εγώ θα ήθελα, οι ψυχίατροι να είναι μέσα στο μυαλό μας, κρυμμένοι βαθιά, κάπου εκεί στον ιππόκαμπο, για να 'χουν και παρέα (τον ιππόκαμπο), ώστε να μην κάνουμε ποτέ παπαριές έστω κι αν τις σκεφτόμαστε!
Υ.Γ. 1 Απαραίτητη διευκρίνηση: Άλλο είναι το "λάθος" (αναπόφευκτο και διδακτικό) και άλλο είναι η "παπαριά".
Υ.Γ.2 Είναι αυτονόητο ότι και ο κάθε ψυχίατρος θα πρέπει να έχει τον ψυχίατρό του!
Υ.Γ.3 Το ξέρουμε όλοι ότι όλοι οι ψυχίατροι μάς χρειάζονται για να ζουν αξιοπρεπώς. Καιρός είναι να καταλάβουμε ότι κι εμείς όλοι χρειαζόμαστε τους ψυχίατρους για τον ίδιο ακριβώς λόγο που μας χρειάζονται κι εκείνοι!