Τα γιουβαρλάκια της μαμάς (μου)!

Λες και δεν ξέρω ότι θα τα νοσταλγήσεις τώρα που θα τα δεις! Χα! Αφού τα έφτιαχνε η μαμά σου βρε αλλά η καλή σου δεν! Διάβασε λοιπόν για να μάθεις και να της αποδείξεις επιτέλους το: "Δε σε έχω ανάγκη μαναράκι μου! Μπορώ και μόνος μου να φτιάξω τα γιουβαρλάκια μου"! Πρόσεξε dude! Μην επεκταθείς πολύ στο σε πόσα άλλα δεν τη χρειάζεσαι γιατί και ψέμματα θα πεις και σε βλέπω να κοιμάσαι στον καναπέ για κάνα δίμηνο! Το λοιπόν: Σε μισό κιλό κιμά από μοσχάρι, (θα μάθεις για τα μοσχάρια αν παρατηρείς προσεκτικά γύρω σου καθώς περπατάς στην πόλη), ρίχνεις 8-9 μεγάλες κουταλιές ρύζι, εγώ βάζω καρολίνα γιατί δεν λαπαδιάζει εύκολα-αρκετοί λαπάδες ζουν ανάμεσά μας, πετάς μέσα και το αυγό, που ευχαρίστως θα πετούσες στα μοσχάρια και στους λαπάδες που σου είπα πιο πριν αν το θυμάσαι αλλά τα γιουβαρλάκια χρειάζονται το αυγό για να δεθούν μεταξύ τους όπως το χρήμα δένει το εικοσιπεντάχρονο καλλίγραμμο μοντέλο-να το πιεις στο ποτήρι- με τον εξηνταπεντάρη χοντρομπαλά. Φυσικά δεν ξεχνάς να βάλεις μαϊντανό -να βάλεις κουμουτσακομαϊντανό καθότι αυτός, ο κουμουτσάκος-θεός φυλάξοι- είναι ο τηλεοπτικός μαϊντανός της εποχής και τα λαχανικά πρέπει να είναι εποχής! Άιντε, ρίξε και ένα μικρό κουταλάκι βουτυράκι για να τιμήσουμε και τους βουτυρομπεμπέδες και να κλείσει η τριάδα της απελπισμένης σοβαρής γυναίκας (μοσχάρια, λαπάδες, βουτυρομπεμπέδες). Ζυμώνεις δυνατά και πολύ και πλάθεις μπαλάκια μεγάλου μεγέθους σαν αυτά που τα αρσενικά θα θέλαμε αλλά δεν! Τσιγαρίζεις σε φρέσκο ελαιόλαδο και παρθένο -καμμιά σχέση με τη μοντέλα- κρεμμύδι και σκόρδο και ρίχνεις μπόλικο νερό, σαν αυτό που γεμίζει το ποτήρι που σου είπα πιο πριν και αυτό μάλλον δεν το θυμάσαι γιατί φανταζόσουν πώς να είναι το καλλίγραμμο εικοσιπεντάχρονο μοντέλο. Αφήνεις τα υγρά να βράσουν και γλυστράς τα πλασμένα ρυζοκεφτεδάκια μέσα του, αργά και προσεκτικά σαν να ερωτοτροπείς με το μοντέλο! Ραντίζεις με μπόλικο αλατάκι που το ρίχνεις με αγάπη και με σύνεση σαν να στρώνεις ροδοπέταλα στο κορμί της μοντέλας (ή μιας συνομήλικης κοπέλας) -η σύνεση είναι απαραίτητη για να μη γίνει η καλή σου σαν πάτωμα σκυλάδικου και να μη αποκτήσει το φαγάκι σου γεύση ίδια με αυτή του Αιγαίου πελάγους -αυτό σου έλειπε, αρκετά πελαγωμένος είσαι από μόνος σου. Όταν θα έχεις βράσει στο ζουμί σου ρίχνεις στο κατσαρολικό μπόλικα κομμάτια φέτας και... enjoy! Υ.Γ. Μην ξεχάσεις να στίψεις λεμόνι! Δώσ' της να καταλάβει! Εεεε...συγνώμη, "δωσ' του να καταλάβει" ήθελα να πω αλλά, βλέπεις, γλώσσα λανθάνουσα...