Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Ο δωδεκάλογος του διουρητικού


1. Τα διουρητικά της αγκύλης και τα θειαζιδικά διουρητικά πρέπει να εκκριθούν στον αυλό των σωληναρίων προκειμένου να δράσουν. Για το λόγο αυτό, στη νεφρική ανεπάρκεια, όπου η έκκρισή τους στον αυλό μπλοκάρεται στο επίπεδο των εσπειραμένων σωληναρίων από οργανικά οξέα που συγκεντρώνονται λόγω της ανεπάρκειας, χρειάζεται να αυξάνουμε προοδευτικά τη δόση.

2. Τα θειαζιδικά διουρητικά είναι low-ceiling φάρμακα, γεγονός που σημαίνει πως η συνεχής αύξηση της δόσης δεν επιφέρει επιπρόσθετο αποτέλεσμα.

3. Η συνιστώμενη ημερήσια δόση της υδροχλωροθειαζίδης είναι τα 12,5mg, ενώ η αύξηση της δόσης σε 25mg δεν επιφέρει σημαντικό επιπρόσθετο αντιυπερτασικό αποτέλεσμα και η ακόμη μεγαλύτερη αύξηση οδηγεί μόνο σε αύξηση των παρενεργειών και σε τίποτα περισσότερο... και ΠΡΟΣΟΧΗ στους ηλεκτρολύτες όταν δίνεις διουρητικά!

4. Η δόση της χλωροθαλιδόνης καλό θα είναι να μην υπερβαίνει τα 15mg, άντε τα 25mg, την ημέρα και επειδή η διάρκεια δράσης της υπερβαίνει τις 24 ώρες από μερικούς δίνεται μέρα παρ’ ημέρα.

5. Σε κάθαρση κρεατινίνης μικρότερη από 30 ml/min τα θειαζιδικά διουρητικά δεν δρουν καθόλου και πρέπει να αντικατασταθούν με διουρητικά της αγκύλης.

6. Τα διουρητικά της αγκύλης (φουροσεμίδη-lasix) είναι high-ceiling φάρμακα, γεγονός που σημαίνει πως με την αύξηση της δόσης λαμβάνουμε μεγαλύτερο αποτέλεσμα και πως αυτή η δοσοεξαρτώμενη ενίσχυση της δραστικότητας δεν εξαντλείται σε μικρές δόσεις.

7. Δεν έχει νόημα να δίνουμε τη φουροσεμίδη μία φορά την ημέρα και πολύ περισσότερο δεν έχει νόημα να δίνουμε τη φουροσεμίδη μέρα παρά μέρα. ( LASIX –LA…SIX… LAsts SIX hours)

8. Η προσθήκη φουροσεμίδης σε υδροχλωροθειαζίδη οδηγεί σε αθροιστικό αποτέλεσμα  γιατί αυτά τα διουρητικά δρουν σε διαφορετικά σημεία των νεφρικών σωληναρίων.

9. Επί ανθεκτικής υπέρτασης, και κυρίως επί παχύσαρκων και διαβητικών ασθενών, η προσθήκη σπιρονολακτόνης (Aldactone) στην αντιυπερτασική αγωγή οδηγεί σε θεαματική μείωση της αρτηριακής πίεσης (έως και 24 mmHg σε διάφορες μελέτες) ακόμη και στη μικρή δόση των 25mg!

10. Υπερτασικοί ασθενείς άνω των 65 ετών, είναι πιο πιθανό να ρυθμιστούν με διουρητικό (ή ανταγωνιστή ασβεστίου) αλλά θα πρέπει να αποφεύγεται η έναρξη αγωγής με διουρητικό (ως μονοθεραπεία) σε άτομα με υψηλό κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη.

11. Η έναρξη αγωγής με διουρητικό οδηγεί σε κινητοποίηση του συστήματος ρενίνης-αγγειοτασίνης-αλδοστερόνης, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της δράσης των διουρητικών, και αυτός είναι ο λόγος που τα διουρητικά συνδυάζονται άριστα με αποκλειστές του άξονα.

12. Η προσθήκη αποκλειστή του άξονα σε ασθενή που λαμβάνει ήδη διουρητικό ενδέχεται να οδηγήσει σε κατακρήμνιση της αρτηριακής πίεσης, και γι’ αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα ώστε ο ασθενής να είναι επαρκώς ενυδατωμένος πριν τη λήψη του αποκλειστή ή να διακόψει το διουρητικό για 2 μέρες προτού ξεκινήσει την συνδυασμένη αγωγή με αποκλειστή του άξονα και διουρητικό.
 

Υ.Γ.
Στη φωτογραφία σου δείχνω ένα από τα καλύτερα βιβλία (κατά τη γνώμη μου το καλύτερο και το πληρέστερο) για τους ηλεκτρολύτες και την οξεοβασική ισορροπία -να το αγοράσεις και να το διαβάσεις ολόκληρο! 

3 σχόλια:

princess of silence είπε...

Υπέροχο το blog σας. Πραγματικά υπάρχουν πολύ λίγοι επιστήμονες με τόση αυτογνωσία και σεβασμό απέναντι στον άρρωστο. Συνήθως οι ιατροί έχουν πνιγεί στις μίζες ή καλύτερα στην ματαιοδοξία τους. Προκειμένου να βγάλουν ένα φράγκο παραπάνω πουλάνε την ίδια τους την επιστήμη προωθώντας φάρμακα - δηλητήρια που μπορούν πραγματικά να σκοτώσουν. Άλλες φορές πάλι προτιμούν να μας φαρμακώσουν (=δηλητηριάσουν) εξαιτίας του εγωισμού που τους εμποδίζει να παραδεχτούν ότι ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΝ. Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις. ΕΙΜΑΙ Η ΠΡΙΓΚΊΠΙΣΣΑ ΝΤΑΪΆΝΑ. :Ρ

Γιάννης Ζαχάρος είπε...

Γεια σου...πριγκήπισσα!

Unknown είπε...

Ποιο είναι το βιβλίο που προτείνετε;Διότι δε φαίνεται η εικόνα!!!