Ταλιατέλες με γιαούρτι

Η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις dude και, επειδή προσφάτως άφησα το καβούκι μου και τα 'χω εντελώς και πλήρως κι ολότελα χαμένα, προσπαθώ να προσαρμοστώ σε αυτές τις αντιθέσεις μπας και σταματήσω να θέλω σκούντημα για όλα (😉). Γι' αυτό τρελλαίνομαι όταν το ξινό του λεμονιού ερωτοτροπεί στη γλώσσα μου με το γλυκό του καραμελωμένου κρεμμυδιού, όταν στον ουρανίσκο μου ξαπλώνει το λιωμένο σκορδάκι, που έχει βράσει μέσα σε λευκό κρασί, και το πλησιάζει παιχνιδιάρικα ο λεπτοκομμένος μαϊντανός! Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τη βουτυράτη αίσθηση των ταλιατέλων που παραμένει και χαμογελάει μαζί μου καθώς σκανδαλίζεται από το τρυφερό άγγιγμα της τριμμένης κεφαλογραβιέρας. Κι όλα αυτά, ζεστά ζεστά (προφανώς λόγω της συνεύρεσής των!!!), να αντιπαραθέτονται με το δροσερό ξινούτσικο του γιαουρτιού!
Άιντε καλά! Αν δεν έχεις φαγητό τράβα και φτιάξ' το -τα υλικά στα είπα όλα! 20 λεπτά μου πήρε!