Όταν επανιδρύεις την άνεργη νεολαία σου, κι επειδή δεν έχεις το ήθος να την κοιτάξεις στα μάτια και να παραδεχτείς ότι έβαλες κι εσύ τη χερούκλα σου για να είναι άνεργη, πρέπει να "μαγειρέψεις".
Βάζεις λαδάκι, απαραίτητο για κάθε πόνο, και ρίχνεις κρεμμύδι για δύο λόγους: γιατί χρειάζονται (επικοινωνιακά) τα ψεύτικα δάκρυα και γιατί η γλυκειά επίγευση είναι το αναγκαίο "σου χρυσώνω το χάπι". Πρόσθεσε και λίιιιγο βουτυράκι γιατί το χάπι είναι μεγάλο σαν υπόθετο, δύσκολα καταπίνεται και πρέπει να το κάνεις να γλυστράει. Ρίξε μέσα χούφτες συνέδρων, εεε κριθαριού ήθελα να πω, για να τους σκληροπετσιάσεις και να μη σου γίνουν περαιτέρω λαπάδες! Πρόσθεσε ζωμό κότας. Η κοτίσια πινελιά είναι απαραίτητο να ενσωματωθεί στους σύνεδρους, εεε στο κριθαράκι ήθελα να ξαναπώ, γιατί θα αναδυθεί στην επιφάνεια όταν οι σύνεδροι μπουν στη βουλή, ή το κριθάρι μπει στο πιάτο, πες το όπως θες, και θα πρέπει να είναι υπάκουα κο κο κο και διαθέσιμα να καταποθούν κατά τις ορέξεις σου. Ρίξε λίγο κρασί για να πετύχεις την απαιτούμενη επίπλαστη ευφορία. Το κρασί να είναι ακριβό και λευκό, κρασί του πρώτου ραντεβού δηλαδή κι όχι κοκκινέλι α πα πα! Ανακατεύεις. Μην ανακατεύεις πάρα πολύ, αφού τα φιλόδοξα κριθάρια συγκρούονται μεταξύ τους ούτως ή άλλως καθώς βράζουν στο ζουμί τους και το καθένα προσπαθεί να βγει στην επιφάνεια. Πρόσθεσε μαϊντανό για να ενσωματώσεις στην ψυχοσύνθεση των κριθαριών το αναμφισβήτητο γεγονός "ο μαϊντανός πάει παντού και αν θες να είσαι παντού να γίνεις μαϊντανός". Τελειώνεις με επιπλέον βούτυρο και μπόλικο τυρί για να "δέσεις" το ετερογενές μίγμα και να του δώσεις μια ομοιογενή εικόνα, γιατί αυτή η οπτική απάτη θα σου δώσει τη δυνατότητα να πεις στο μίγμα σου "είστε ένα, στηρίξτε με, μπεεεεε"!
Enjoy!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου