Απομαγνητοφώνηση -εδώ είναι Πειραιάς

Στην επικοινωνία με τους ανθρώπους λατρεύω εκείνες τις λιγοστές μικρές στιγμούλες, που ο διάλογος δεν είναι "νομότυπος" ούτε "στέρεος" αλλά αιωρείται απρόβλεπτος! Δεν είναι τυχαίο ότι τέτοιοι διάλογοι γίνονται πάντα στο τέλος του ωραρίου, όταν η κόπωση από την πολύωρη συγκέντρωση και τις ακατάπαυστες συνομιλίες δημιουργούν μια γλυκιά θόλωση του συνειδητού και το υποσυνείδητο έρχεται στο προσκήνιο:
-Γιατρέ μου ήρθα για να κάνω το check up μου. Δεν έχω ραντεβού αλλά είμαι από τις Σπέτσες και εμείς στις Σπέτσες δεν κλείνουμε ραντεβού.
-Καθίστε, δώστε μου το ΑΜΚΑ σας και σας θυμίζω ότι εδώ είναι Πειραιάς.
-Το ξέρω γιατρέ μου αλλά εμείς στις Σπέτσες έχουμε μάθει να μην κλείνουμε ραντεβού!
-Το κατάλαβα αυτό! Απλώς εδώ είναι Πειραιάς. Σας το λέω γιατί φαίνεστε συγχυσμένη!
-Γιατί να είμαι συγχυσμένη αφού με εξυπηρετείτε και μου μιλάτε κιόλας!
-Ενοούσα σε σύγχυση! Καταλάβατε; Σπέτσες, Πειραιάς, Πειραιάς, Σπέτσες. Πάντως εδώ είναι Πειραιάς!
-Ε βέβαια! Στις Σπέτσες οι γιατροί δεν μας μιλάνε.
-Στις Σπέτσες! Εδώ είναι Πειραιάς!
-Μπα! Μάλλον εσείς είστε πολύ καλός! Ουφ! Ευτυχώς που μου τα γράφετε γιατί φοβόμουν ότι δε θα προλάβω το καράβι για τις Σπέτσες!
-Σας καταλαβαίνω. Κι εγώ ανυπομονώ να τελειώσω γρήγορα για να μη χάσω το καράβι για τον Πειραιά.
-Μαααα...μα τι λέτε! Αφού εδώ είναι Πειραιάς!
-Στα λόγια μου ήρθατε!