Μικρός λάτρευα τις "ουζοποικιλίες χωρίς ούζο" και
μια παραμονή πρωτοχρονιάς, το θυμάμαι σαν τώρα, φαντάστηκα τον
καινούργιο χρόνο σαν μια τέτοια ποικιλία, φτιαγμένη από 365 μεζεδάκια,
τα οποία όμως δε θα μπορούσα να δω εκ των προτέρων παρά μονάχα όταν θα
τα είχα πια ανασηκώσει από την οδοντογλυφίδα τους! Αρχικά θυμάμαι ότι
μου άρεσε η παρομοίωση, τόσο πολύ σαν να είχα δημιουργήσει μια ολότελα
δική μου, δομημένη και πρωτοπόρο φιλοσοφική σκέψη, γιατί είχα την
ψευδαίσθηση ότι αν δεν μου άρεσε το μεζεδάκι θα το προσπερνούσα και θα
διάλεγα κάποιο άλλο, αλλά μετά, που το ξανασκέφτηκα, κατάλαβα ότι στο
τέλος θα έμεναν όλα τα άνοστα μεζεδάκια συγκεντρωμένα, οπότε ή θα έμενα
νηστικός ή θα ήταν η κάθε μου μέρα δυσάρεστη μέχρι την επόμενη
μεζεδοποικιλία!
Τώρα πια, με το ένα πόδι μετέωρο πάνω από τα πρώτα -ήντα, έχω καταλήξει ότι κάποιος, κάτι, μου σερβίρει μια τέτοια μεζεδοποικιλία κάθε μέρα, και όχι μόνο μια φορά το χρόνο, και πως ακόμη κι αν το μεζεδάκι μου αρέσει αρχικώς, ενδέχεται να με γεμίσει δυσαρέσκεια ευθύς μόλις το δαγκώσω. Κι επειδή σιχαίνομαι να φτύνω, το καταπίνω προσδοκώντας η επόμενη οδοντογλυφίδα να με γεμίσει ψυχοαισθητηριακές ηδονές!
Υ.Γ.1 Είναι ματαιόδοξο να σκέφτομαι ότι είμαι "με το ένα πόδι πάνω από τα πρώτα -ήντα" θεωρώντας βέβαιο, εσφαλμένα ασυζητητί, ότι εγώ θα τα πατήσω χάμω και όχι εκείνα εμένα!
Υ.Γ.2 Γράφω τούτο το "παλαβό", για να τελειώσει τούτη η χρονιά ΑΚΡΙΒΩΣ όπως κύλησε για μένα-εντελώς και totally και completely και abso-fucking-lutely παλαβά!
Y.Γ.3 Εύχομαι, σε όλους και όλες σας, μέσα από την καρδιά μου, αυτήν με τα αβυσσαλέα πάθη, τις δαιδαλώδεις διαδρομές και τους λαβυρινθώδεις προβληματισμούς, το 2017 να μας σερβίρει ως επί το πλείστον ευχάριστα μεζεδάκια και, το βασικότερο, να μας αφήνουν να τα γευόμαστε και να τα απολαμβάνουμε χωρίς κανένας και τίποτα να μας παίρνει τη μπουκιά απ' το στόμα! (Δεν υπάρχει πιο οδυνηρή εμπειρία από αυτό-trust me)!
Ας καλυτερεύσουμε κι ας απολαύσουμε τους εαυτούς μας, γιατί με αυτούς πορευόμαστε και αυτοί μας απομένουν στο φινάλε!
Enjoy 2017!
Τώρα πια, με το ένα πόδι μετέωρο πάνω από τα πρώτα -ήντα, έχω καταλήξει ότι κάποιος, κάτι, μου σερβίρει μια τέτοια μεζεδοποικιλία κάθε μέρα, και όχι μόνο μια φορά το χρόνο, και πως ακόμη κι αν το μεζεδάκι μου αρέσει αρχικώς, ενδέχεται να με γεμίσει δυσαρέσκεια ευθύς μόλις το δαγκώσω. Κι επειδή σιχαίνομαι να φτύνω, το καταπίνω προσδοκώντας η επόμενη οδοντογλυφίδα να με γεμίσει ψυχοαισθητηριακές ηδονές!
Υ.Γ.1 Είναι ματαιόδοξο να σκέφτομαι ότι είμαι "με το ένα πόδι πάνω από τα πρώτα -ήντα" θεωρώντας βέβαιο, εσφαλμένα ασυζητητί, ότι εγώ θα τα πατήσω χάμω και όχι εκείνα εμένα!
Υ.Γ.2 Γράφω τούτο το "παλαβό", για να τελειώσει τούτη η χρονιά ΑΚΡΙΒΩΣ όπως κύλησε για μένα-εντελώς και totally και completely και abso-fucking-lutely παλαβά!
Y.Γ.3 Εύχομαι, σε όλους και όλες σας, μέσα από την καρδιά μου, αυτήν με τα αβυσσαλέα πάθη, τις δαιδαλώδεις διαδρομές και τους λαβυρινθώδεις προβληματισμούς, το 2017 να μας σερβίρει ως επί το πλείστον ευχάριστα μεζεδάκια και, το βασικότερο, να μας αφήνουν να τα γευόμαστε και να τα απολαμβάνουμε χωρίς κανένας και τίποτα να μας παίρνει τη μπουκιά απ' το στόμα! (Δεν υπάρχει πιο οδυνηρή εμπειρία από αυτό-trust me)!
Ας καλυτερεύσουμε κι ας απολαύσουμε τους εαυτούς μας, γιατί με αυτούς πορευόμαστε και αυτοί μας απομένουν στο φινάλε!
Enjoy 2017!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου